Arno Kamminga kijkt uit naar de WK zwemmen.© foto matty van WIJNBERGEN

„Het is bijna zover, hè?”, zegt Arno Kamminga (26) lachend wanneer hij net klaar is met een training in het Amsterdamse Sloterparkbad en buiten in het zonnetje aanschuift.

De tweevoudig olympisch medaillewinnaar doelt op de wereldkampioenschappen langebaanzwemmen in Boedapest, waar hij over precies een week aan zijn titeljacht begint.

Kamminga gaat er eens goed voor zitten en praat al snel honderduit over de sport waar hij zo van houdt. Hij kan niet wachten om op de WK in Hongarije te laten zien wat hij waard is. „Ik heb harder dan ooit getraind, ik voel me fitter dan ooit, maar ik ben vooral sneller dan ooit.”

Afgelopen zomer in Tokio maakte Kamminga indruk op de Olympische Spelen. Zowel op de 100 meter als de 200 meter schoolslag snelde hij naar een zilveren medaille. Hij haalde aan de andere kant van de wereld niet alleen eremetaal, maar tankte er vooral vertrouwen. Niet eerder haalde Kamminga immers een finale op mondiaal (langebaan)niveau.

Lees ook: Katwijk huldigt zijn zwemkampioen Arno Kamminga [video]

„Ik had nooit het gevoel dat ik écht meedeed, maar tijdens de Spelen kon ik eindelijk laten zien wie ik was. Dat was een fijne bevestiging dat ik de juiste weg ben ingeslagen. Ik liet zien dat ik kan meekomen met de wereldtop en op het hoogste podium strijd voor de medailles. Nu weet ik dat ik een prijs pak als ik doe wat ik moet doen. Dat is een heerlijk gevoel.”

In Japan belandde Kamminga in een rollercoaster die maar bleef doorrazen. Iedereen wilde iets van hem. Eenmaal terug in Nederland had hij het even lastig. „Die rollercoaster ging opeens een stuk minder snel en de overgang was gek.”

In Nederland was er opeens rust, het contrast kon voor hem niet groter. „Ik heb eventjes in een zwart gat gezeten. Niets was fijn of gaf voldoening. Eten niet, een serie kijken niet en ook slapen niet. Ik wist niet wat ik met mezelf aan moest.”

Om zijn hoofd leeg te maken, ging hij naar het park. Daar werd hij voor een van de eerste keren in zijn leven herkend door een wildvreemde. „Dat was heel grappig. Als zwemmer ga je natuurlijk vrij anoniem door het leven met een bril en badmuts, maar na de Spelen wisten veel mensen opeens wie ik was. Ze feliciteerden me en zeiden dat ze hadden gekeken, superleuk natuurlijk.”

Al na twee dagen herpakte Kamminga zich en genoot hij van de tijd met vrienden en familie, voordat het harde trainen weer begon.

De geboren Katwijker is een pure liefhebber van de sport. Zijn ogen beginnen te stralen wanneer hij vertelt dat het er voor hem de laatste maanden alleen maar leuker op is geworden. Natuurlijk moet hij er veel voor laten, topsport vergt immers een hoop tijd, energie en doorzettingsvermogen. Bovendien is het een vrij eenzaam bestaan. Toch levert het hem ook zoveel op, benadrukt hij meermaals. Zijn glas is naar eigen zeggen niet halfvol, maar helemaal vol.

De weg die ik ben ingeslagen, is zo’n leuk proces aan het worden. Ik zie het als een grote puzzel waar ik nog iedere dag een nieuw stukje van vind. Ik had altijd al heel veel plezier in het zwemmen, maar het wordt alleen maar meer. Het proces van steeds beter worden, niet alleen in het water maar ook als mens, is heel uitdagend.”

Vooral aan dat laatste hecht Kamminga veel waarde. „Mijn coach Mark Faber zegt altijd dat je eerst een beter persoon moet worden en dan pas een betere sporter en daar geloof ik ook heilig in. Vroeger was ik best een luie zwemmer. Met minimale inzet hoopte ik op het maximale resultaat. De Nederlandse zesjescultuur was aardig op mij van toepassing.”

Kamminga ging bij zichzelf te rade en vroeg zich af of hij een leuk persoon zag als hij zichzelf zou tegenkomen. Het antwoord was vrij confronterend en vroeg om verandering. „Ik kon niet anders dan ’nee’ zeggen.”

De afgelopen jaren is hij dan ook bezig geweest om zichzelf als mens te verbeteren. „Ik ben veel vrolijker en sta positiever in het leven. Je hoort mij niet snel meer schelden of klagen. En juist doordat ik me als persoon lekker voel, kan ik als sporter alles geven.” Hij verzamelde de juiste mensen om zich heen die hem onvoorwaardelijk steunen en hem helpen die puzzel compleet te krijgen. „Zij zijn een groot deel van mijn succes.”

Lees ook: Arno Kamminga zwom van een zesjescultuur naar de Olympische Spelen: ’Ik heb een intrinsieke waarde die mij drijft’

Kamminga begint te lachen wanneer hij vertelt over zijn wedstrijdvoorbereiding. Die wijkt immers nogal sterk af van die van zijn meeste concurrenten. Hij gaat vlak voor de race niet het water in, maar werkt zijn warming-up op het droge af. Veel zwemmers moeten daar niet aan denken.

Zij willen het water even gevoeld hebben, voordat ze hun optimale wedstrijd kunnen zwemmen. „Ik ben er honderd procent van overtuigd dat dat puur psychisch is. Als je al die uren maakt die wij maken, heb je dat kwartiertje inzwemmen echt niet nodig hoor.”

Het geeft maar weer eens aan dat het met het vertrouwen van Kamminga wel goed zit. Op de vraag wanneer hij in Boedapest tevreden is, schudt hij zijn hoofd. Kamminga waakt voor tevredenheid, wordt al snel duidelijk. „Ik wil altijd meer, sneller en beter. Om een topprestatie te kunnen leveren, moet je heel diep durven gaan. Je moet de pijn durven aangrijpen en er keihard tegen vechten. Op het moment dat je tevreden bent, komt er toch een bepaalde verzadiging en daar wil ik heel ver van wegblijven.”

Om er vervolgens lachend aan toe te voegen: „Natuurlijk ga ik tijdens de WK voor het hoogst haalbare. Ik heb er zin in. Het gaat denk ik écht leuk worden. Als het me lukt om in Boedapest alles samen te laten komen, gaat het voor de concurrentie heel moeilijk worden om aan mijn tijden te komen.”

Wil je dagelijks alle hoogtepunten uit het nieuws in je inbox?